Urine incontinentie
Urine-incontinentie is het ongewild verlies of niet kunnen ophouden van urine.
Er zijn diverse soorten urine-incontinentie:
Stressincontinentie
Onvrijwillig urineverlies dat optreedt bij lichamelijke inspanning. Het heeft niets te maken met emotionele stress, maar eerder met de fysieke inspanning die druk kan uitoefenen op de spieren die de blaas ondersteunen. Meestal kan urineverlies optreden bij hoesten, niezen, lachen, heffen of sporten.
Stressincontinentie komt het meest voor bij vrouwen rond de bevalling en de menopauze. Stressincontinentie komt niet vaak voor bij mannen, maar kan na een operatie volgen, bijvoorbeeld als behandeling voor prostaatkanker.
Aandrangincontinentie
Onvrijwillig urineverlies geassocieerd met aandrang (een plotselinge, dwingende wens om te plassen).
Bij aandrangincontinentie of urge-incontinentie voelt men een plotselinge aandrang om te plassen, die u niet kunt stoppen. De blaasspier knijpt onverwacht samen en u plast zonder dat u van tevoren gewaarschuwd bent. Vaak is de tijd te kort om nog naar het toilet te kunnen gaan.
Mannen hebben meer kans op aandrangincontinentie dan op stressincontinentie.
Meestal is er geen duidelijke oorzaak voor aandrangincontinentie. Soms kan er een verband zijn met psychische spanningen of met lichamelijke oorzaken zoals neurologische aandoeningen, afwijkingen in de stofwisseling (bijvoorbeeld suikerziekte), een urineweginfectie, overactiviteit van de blaasspieren of veranderingen in het gedeelte van de hersenen waar het ophouden van de urine wordt geregeld.
Gemengde urine-incontinentie
Een combinatie van stress- en aandrangincontinentie. Dit komt voornamelijk bij ouderen voor. Je verliest dus je urine tijdens activiteiten én bij plotse en onhoudbare aandrang om te plassen.
